“ Hayır! Doğrusu siz yetime ikram etmiyorsunuz, yoksulu yedirmeye birbirinizi teşvik etmiyorsunuz. Haram helâl demeden mirası yiyorsunuz. Malı aşırı biçimde seviyorsunuz. Ama yeryüzü parça parça döküldüğü, Rabbin(in emri) geldiği ve melekler saf saf dizildiği zaman (her şey ortaya çıkacaktır). O gün cehennem getirilir, insan yaptıklarını birer birer hatırlar. Fakat bu hatırlamanın ne faydası var! (İşte o zaman insan:) «Keşke bu hayatım için bir şeyler yapıp gönderseydim!» der. Artık o gün, Allah’ın edeceği azabı kimse edemez.”
Fecr Suresi, 17-25.
“Bir kimse, müslümanların arasında bulunan bir yetimi alarak yedirip içirmek üzere evine götürürse, affedilmeyecek bir suç işlemediği takdirde, Allah Teâlâ onu mutlakâ cennete koyar.” ”
Hz. Muhammed (sallallahü aleyhi vessellem) (Tirmizî, Birr, 14/1917)
“ Fakr-u zaruret içinde boğulan gönüller, dumanla dolu bir ev gibidir. Sen onların derdini dinlemek suretiyle, o dumanlı eve bir pencere aç ki, dumanı çekilsin.”
Hz. Mevlâna Celaleddin-i Rumî (k.s.) Tahiru’l-Mevlevi, Mesnevî Şerhi -8212
Allah’ım! Peygamber Efendimiz Hazret-i Muhammed Mustafâ (s.a.v.)’ya ve âline salât ve selâm eyle. Ey dehşete düşenlerin candan yakını, ey yalnızların dostu, ey ümidi kesilenlerin yardımcısı ve ey kederleri gideren, gamları dağıtan Allah’ım, ümid edip de ulaşamadığımız, gönlümüzden geçirip de def edemediğimiz işler için Sana sığınırız, yardımını dileriz ki bizleri işlerin dağınıklığından, ilmin faydasızlığından, nefsin tembelliğinden, muhafaza eyle, hakkımızda hükmettiğin şeylere bizleri razı kıl.
Allah’ım, yoksullarla birlikteliği bize sevdir; güzel sabırla onlarla birliktelikte bize yardım et. Fani dünya malından bizi nasipsiz ettiğin şeyleri, kalıcı hazinelerinde bizim için biriktir. Dünyanın değersiz mal ve metaından bize bahşettiklerini komşuluğuna ulaşmak, yakınlığına kavuşmak ve cennete ağmak vesilesi kıl. Hiç kuşku yok, Sen büyük lütuf sahibisin; Sen cömertsin, kerem sahibisin Ya Erhamerrahimin. Âmin…
